Arequipa en the Colca Canyon

Lieve allemaal,
gisteren zijn we teruggekomen van de Colca Canyon, dus weer tijd voor een update.

Na aankomst in Arequipa hebben we de eerste dag een heel wat tour organisaties bezocht om een gids te regelen voor de trek die wij in gedachte hadden. Dat was bij een aantal (waaronder de gerenomeerde Colca Trek) allemaal erg moeilijk, maar uiteindelijk werden we bij LandAdventures heel goed geholpen en gaan we inderdaad 5 dagen lopen, waarvan 3 dagen met een gids. Nadat we dat allemaal geregeld hadden, hebben we nog een heerlijke dag in Arequipa doorgebracht. Ondanks het vele verkeer dat door de straten rijdt, is het een mooie stad met een prachtige Plaza de Armas en een aantal mooie kerken. Donderdagochtend hebben we eerst het museum ´the Museo de la Universidad Catolica de Santa Maria´ bezocht om de beroemde Juanita 'the Iced Princess ' te bekijken. In 1995 is zij gevonden op de Nevado Ampato, een ruim 6000 m hoge vulkaan, waar zij ongeveer 500 jaar eerder door de Inca´s is geofferd aan de goden. Het bijzondere aan Juanita is dat zij al die tijd is geconserveerd in ijs en dat de huid en organen daardoor nog intact zijn. Onderzoekers hebben zelfs resten van de laatste maaltijd in de maag aangetroffen en aan de haren was af te lezen dat ze gedrogeerd is geweest met veel coca. Na een documentaire werden we rondgeleid in het museum, waar alle kleding en gebruiksvoorwerpen die bij haar zij gevonden zijn tentoongesteld. In de laatste zaal konden we dan ook Juanita zelf zien, die in een grote glazen vitrine (waar binnen -20C) werd tentoongesteld. Erg indrukwekkend! Na een heerlijke lunch op een van de balcony restaurants met uitzicht op de Plaza, zijn we naar een andere wijk (Yanahuara) gewandeld waar ook twee aardige kerken (de Iglesia San Juan Batista en de Iglesia de San Miguel Arcangel) staan. Maar nog mooier is daar het prachtige uitzicht over Arequipa en El Misti (vulkaan van bijna 6000 m hoog). ´s Avonds hebben we gegeten in een van de drie vega-restaurants die we hier hebben gevonden. Hier worden de Peruaanse specialiteiten met soya of tofu bereid en dan was zeker het proberen waard!



16-20 juli - Down into the Colca Canyon



Al om 3 uur ´s nachts (!) werden we door de bus opgehaald van het hostel voor een 6 uur durende rit naar Cabanaconde, het vertrekpunt van de trek in de Colca Canyon. Even daarvoor had onze gids zich al gemeld bij het hostel, Patricia, een vlotte meid van 27 jaar oud, die vloeiend Engels spreekt en al 4 jaar toeristen door de Canyon leidt. Er volgt een mooie rit door een uitgestrekt landschap waarbij we de vele vulkanen bij zonsopgang in de verte konden zien. Om 8 uur was er een stop bij Cruz del Condor, de beste plek om condors te spotten. Een uur lang hebben we met geduld zitten staren in de vallei en we hadden geluk en hebben zeker 8 a 9 condors in de verte zien vliegen. Om half 10 kwamen we aan in Cabanaconde (3287m) en omdat Petra en ik een eigen gids hadden hebben we de lunch overgeslagen en zijn we meteen begonnen aan de 5 uur lange afdaling naar Llauert (2150m). De eerste 2 uur liepen we soepel naar beneden en was het uitzicht in de Canyon echt adembenemend mooi. Verrassend bestaat de begroeiing vooral uit cactussen, zo´n 142 verschillende soorten waarbij er door de locals bij bijna elke soort wel een geneeskrachtige eigenschap aan wordt toegeschreven. Na een korte lunch break restte nog een bijna 3 uur afdalen en dat was in de volle zon en met ruim 10kg bepakking op de schouders behoorlijk pittig! Maar bij aankomst in de lodge bij Llauert werden we beloond met een bad in de natural hot spring, heerlijk! Met een handvol andere backpackers hebben we ´s avonds lekker gegeten en na de brakke nacht nu lekker op tijd gaan slapen.

Dag 2 werden we al om half 6 gewekt om na een ontbijt met pannenkoeken vroeg te beginnen aan 4 uur lange klim naar Fure (2750m) om de hitte en zon zo veel mogelijk te vermijden. Ook deze wandeling was weer heel pittig, maar met supermooie vergezichten van de Canyon. Rond lunchtijd arriveerden we in Fure, het armste dorp in de Canyon, waar we heel vriendelijk werden ontvangen door een van de families die een simpele lodge hebben. Aldaar een stevige lunch met soep en pasta, wat Patricia voor ons heeft gekookt. ´s Middags zijn we (zonder de zware rugzakken) naar de waterval Huarara, een wandeling van ongeveer 2 uur. Hoewel er in wintertijd weinig bijzonders is te zien bij de waterval hebben we in ieder geval de hele canyon aan de kant van Fure gezien :) Voor het avondeten had de familie speciaal voor ons forel gevangen uit de rivier, super lekker! Bij gebrek aan electriciteit en een warme kachel lagen we al om 7 uur in bed in onze dikke slaapzak:)

Dag 3 stond stond er een gelukkig een iets minder pittige wandeling op het programma en daar was ik met een overduidelijk 3de-dag-syndroom met onwijs veel spierpijn heel erg blij mee. 4 uur wandelen naar Malate (2450m) Dit was volgens Patricia een vlakke route, maar voor mijn benen was elk stukje op of af er een teveel:). In Malate hebben we afscheid genomen van Patricia, om de rest van de route in het meer toeristische gedeelte zelf verder te lopen. Echt superjammer, want ze heeft echt onwijs goed voor ons gezorgd de afgelopen dagen! Petra en ik lopen zelf naar het volgende dorp, Cosnirhua (2540m), waar we na even zoeken hartelijk worden ontvangen door een van de locals, Ronald. Hij kookt een onwijs lekker lunch voor ons en er zijn zelfs hete douches! Heel prima. ´s Middags geef ik mijn benen rust en geniet lekker van de zon, terwijl Petra nog een middagwandeling naar Tapay en terug maakt. Aan het einde van de middag arriveert en nog een Belgisch koppel met een gids (Marcos) van dezelfde tour organisatie en eten we een prima pompoen curry die door de twee mannen is gemaakt (maar zeker niet kan tippen aan de curry van Patricia!). De volgende dag lopen we in een uurtje naar de Oasis, het paradijs in de Canyon, met veel groen en lodges met zwembaden en hangmatten. Hiervan hebben we er een bij aankomst helemaal voor onszelf en pauzeren we om te zwemmen en zonnebaden. Maar rond lunchtijd is het gedaan met de rust en stromen er echt hordes toeristen de oasis binnen, die wij gelukkig nog niet eerder zijn tegengekomen. ´s Middags volgt er dan een laatste klim van 1000m terug naar Capanaconde, zeer zeer pittig in de volle zon. Heel moe, maar ook heel voldaan komen we aan in een hotel waar opnieuw een hete douche is :) We sluiten de onwijs mooie dagen af met pizza en rode wijn bij een onwijs leuk restaurantje wat wordt gerund door een Belgisch-Peruaans koppel. Pizza heeft nog nooit zo lekker gesmaakt!

Op de weg terug de volgende dag volgt er nog een toeristische tour langs Chivay en de bekende hot spring aldaar, heerlijk voor de stramme spieren. Een fijne afsluiter van een toch wel zware trek!



De reis vervolgt zich naar Puno en Lake Titicaca, waar we morgen een tour naar de eilanden gaan maken. Net aangekomen in het hostel en op 3800m hoogte is het hier heel wat kouder dan in Arequipa!

Tot snel!

Liefs Karin