Langtang trek

Lieve allemaal,

na een FANTASTISCHE trek in Langtang zijn we gisteren weer teruggekomen in Kathmandu, dus tijd voor een update.

Vorige week vrijdag zijn Gareth, Petra en ik met een gids en twee porters vertrokken naar Langtang. Langtang National Park is een gebied ten noordwesten van Kathmandu en grenst aan Tibet. Het is een Tibetaans boeddhistisch gebied, waar voornamelijk Tamangs (vertaald: horse rider) en Tibetanen wonen. De trek in de Langtang vallei start in Shyaphru Besi op 1460 m vanwaar je in enkele dagen naar Kyajin Gumba kan lopen op 3870 m hoogte. Vanaf daar kan je diverse dagtochten maken naar de bergtoppen die de vallei omringen of via een pas naar een ander gebied lopen. Onderweg slaap je in lodges bij de lokale bewoners, waar je ook kan eten.
Op dit moment is het hartje winter in Nepal (en Langtang), met als grote voordeel dat er slechts een handjevol toeristen naar Langtang afreizen, maar het is er ook heel koud ('s nachts tot –15C met kans op sneeuw)

DAG 1 van Kathmandu naar Shyaphru Besi
Vrijdagochtend vroeg vertrokken we met de local bus (de enige mogelijkheid om er te komen) naar het startpunt van onze trek. Het is maar 130 km rijden, maar de weg er naar toe is een van de slechts begaanbare wegen van Nepal en met de local bus doe je er al gauw 9 uur over om er te komen. Reizen met het openbaar vervoer hier is een belevenis op zich. In een stampvolle (les 1: een bus is nooit vol, les 2: is het dan echt vol dan is er altijd nog plek op het dak) zeer gammele bus reden we naar Trisuli voor een lunchstop. Vanaf daar hield de verharde weg op en was een zeer hobbelige stoffige rit over een steeds smallere wordende kronkelende weg door de bergen. Gelukkig is er een bijrijder die uit de bus hangt om te kijken of het allemaal wel goed gaat en die tevens de mensen langs te straat oppikt (de bus stopt liever niet). Na 9 uur in de bus kon ik de Hindi-muziek, het cassettebandje wat tien keer is afgespeeld, niet meer horen en was ik heel blij dat ik eindelijk m'n benen kon strekken. Die avond sliepen we bij een lodge bij heel lief vrouwtje die een heerlijke dalbhat voor ons had gemaakt:)

DAG 2 van Shyaphru Besi (1460m) naar Rhimche (2455m)
Vandaag gestart met het eerste deel van de trek, een wandeling van 6 uur door de vallei naar Rhimche. We liepen door een zeer bosrijke omgeving langs de rivier en zo af en toe konden we al wat hoge bergtoppen van het Langtanggebergte zien. Aan het begin van de middag bereikten we de enige lodge in Rhimche en hoewel het plan was om door te lopen naar Lamahotel, kon de man van de Tibetaanse familie daar ons overtuigen daar te overnachten (met een gegarandeerde hete douche en gratis accommodatie). Na een gloeiendhete douche (zonne-energie) konden we nog van de laatste zonnestralen genieten en daarna werd er binnen voor ons de houtkachel aangestoken en een lekkere dalbhat gemaakt.
Hoewel er is elke lodge ook andere gerechten op het menu staan is dalbhat voor de bewoners het makkelijkst te maken en het grote voordeel is dat je er onbeperkt van mag eten (wat na een dag wandelen erg lekker is:))

DAG 3 van Rhimche naar Langtang (3430m)
Tot de lunchplaats in Ghotatabella liepen we nog steeds in het bos langs de rivier, maar vanaf daar (2970m hoogte) werd het een veel uitgestrekter en ruiger landschap met aan weerszijden van de vallei hoge bergtoppen. Je voelt je heel klein als je daar zo tussenloopt. Ook vandaag stond er weer een klim van 1000 m op het programma en kwamen we rond half 4 aan in Langtang, waar we wederom bij een hele vriendelijke familie overnachtten en de lekkerste dalbhat van de trek hebben gegeten. Hoewel er vanaf een uur of 4 een mist op komt zetten, was het 's nachts en 's ochtends alweer helemaal helder (en heel koud!). Volgens de bewoners had het die nacht zo'n 5 graden gevroren, maar met thermo-ondergoed, fleecetrui en extra dekens was het nog redelijk warm in m'n slaapzak:) Het opstaan daarentegen is echt een crime!

DAG 4 van Langtang naar Kyajin Gumba (3870m)
Gelukkig stond er vandaag maar een wandeling van een halve dag op het programma. De klim van de laatste twee dagen kon ik wel voelen, maar vooral vanwege de hoogte heb ik het heel rustig aan gedaan. De omgeving was echt prachtig en we kregen steeds meer besneeuwde bergtoppen te zien. Om 11 uur kwamen we aan in Kyanjin Gumba, het laatste dorpje in de vallei en hier heb ik de rest van de middag rustig aan gedaan en m'n lichaam de kans gegeven om te akklimatiseren. Dat was ook wel nodig, want zelfs na een trap oplopen was ik al helemaal buiten adem. Terwijl ik lekker met m'n boek bij de kachel zat, kwam een van de andere toeristen naar ons toe met de vraag of wij haar reisgenoot konden helpen. Hij had een grote doorn in z'n kuit gekregen. Met het EHBO-kitje onder de arm ben ik samen met Petra naar het andere hotel gelopen en hebben we na heel wat gepriegel met een schaar en pinchet (en heel veel jodium) de doorn er uiteindelijk uit hebben gekregen! Maar nu hadden ook de locals gehoord dat wij medische studeten zijn en werden we de rest van de avond niet met rust gelaten. We werden bestookt met vragen over de pasgeboren baby en moeder en alle ongemakken die daarbij horen, hmmm.

DAG 5 Dagtocht naar Kyanjin Ri (4775m)
Na een koude en slapeloze nacht (toch een beetje hoogteziekte) voelde ik me wonderbaarlijk fit. Het was een superheldere dag, dus ideaal om een dagtocht in de omgeving te maken, naar Kyajin Ri. Het eerste gedeelte was een wandelpad, maar de laatste paar honderd meter was een steile klim waar we met handen en voeten werk omhoog konden klimmen. Het uitzicht op de top was het adembenemend mooi (ja reisgenootjes, dit overtreft zelfs dag 4 van onze trek) en het was windstil, dus we konden in de zon van dit mooie uitzicht genieten.
Bij terugkomst in KG namen we aafscheid van Gerath. Hij had een ambitieus plan om Yala Peak (5500m) te beklimmen (zonder klimervaring) en had daarvoor een speciale klimgids gehuurd en een porter die kampeer- en klimspullen de berg op heeft gedragen. En terwijl hij die nacht in het base camp bij –15C zou gaan kamperen, zijn wij teruggelopen naar Langtang. Na een lekker bucket shower (een zeer goed alternatief) hebben we weer een prima avond bij hetzelfde gezin gehad.

DAG 6 van Langtang naar Bamboo lodge
Het plan was om vandaag helemaal terug te lopen naar het beginpunt en morgen al de bus naar KAthmandu te pakken. Maar het bleek langer dan verwacht en na 6 uur afdalen konden mijn benen niet meer en besloten we in de Bamboo Lodge te blijven en morgen verder te lopen. Op de terugweg hadden we alleen mijn porter nog bij ons, een schattige jongen van 17 jaar. Met zijn drie woorden Engels en onze drie woorden Nepalees kunnen we de meeste dingen wel duidelijk maken, maar we hebben een poging gewaagd hem wat meer Engelse woorden bij de brengen. Heel grappig!

DAG 7 via Thulo Shyaphru naar Shyaphru Besi
De geplande wandeling naar Dhunche (volgens onze kaart zo'n 5,5 uur) bleek bij aankomst in Thulo Shyaphru veel langer dan verwacht. Na een hele stevife klim kwamen we daar pas om 12 uur aan en bleek het nog 5 uur lopen naar Dhunche. Dat was een beetje teveel van het goede, dus we besloten weer helemaal af te dalen naar Shyaphru Besi, het startpunt van de trek. Al met al toch een prachtige wandeling! Bij aankomst in het dorpje zijn we als eerste op zoek gegaan naar fruit. Onze vitamine C hadden we de afgelopen 5 dagen van de Lemon Tea uit blik binnen gekregen, dus we waren heel blij met de verse appeltjes die we konden kopen!
En hoe toevallig, ook Gearith bleek al weer terug te zijn. Hij had het niet gehaald naar Yala Peak vanwege hoogteziekte (toch te eigenwijs om geen akklimatisatiedag te hebben). Erg zonde!

DAG 8 terug naar Kathmandu
Over dezelfde rampweg moesten we ook weer terug naar Kathmandu. Dit keer hebben we er 1 uur over gedaan en het was echt hel! Ik heb de hele weg naast mijn niet meer zo fris ruikende porter gezeten en voor me zat een man continu uit het raam te spugen, achter ons werd er gekotst, etc etc.
Bij thuiskomst bij het gastgezin werden Gerath en ik heel hartelijk ontvangen en had Rhama speciaal mijn favoriete curry gemaakt, lief! Ik was heel blij dat ik na een week lang dezelfde kleren te hebben gedragen eindelijk iets schoons aan kon doen (ja, wij stonken ook zeker weten!)

Met nog twee dagen in Kathmandu heb ik nog genoeg tijd om de laatste dingetjes te regelen. Morgen naar het ziekenhuis om afscheid te nemen, maar vandaag staat er eerst een beautydag op het programma! Onze voeten kunnen wel een goede behandelng gebruiken en wie weet wagen we ons nog aan een massage. (ook Petra heeft een traumatische ervaring met Nepalese masseurs, ook in Pokhara, gek verhaal!)

Tot zover een laatste berichtje vanuit Nepal. Na een fantastische tijd hier kijk ik er ook weer naar uit om naar huis te gaan (met 24 uur per dag elektriciteit, een warme douche en centrale verwarming:))

Tot snel!

Liefs Karin