Kerst in Kathmandu

Lieve allemaal,

Vrolijk kerstfeest! terwijl jullie allemaal genieten van de tweede vrije kerstdag is hier iedereen weer overgegaan tot de orde van de dag. Gisteren was trouwens wel een public holiday voor iedereen. Dat is ingesteld door de nieuwe zittende regering. De feestdagen van elke religie zijn public holidays, en dat zijn er veel.. In de drie weken dat ik hier nu zit heb ik ook al zeker vier 'vrije' dagen gehad.

Anyway, kerst in Kathmandu. Ondanks het ontbreken van het kerstgevoel hebben Garith, Petra en ik toch geprobeerd wat kersttradities te introduceren. Zo staat er een kerstboom(pje), hebben we cadeaus gekocht voor de familie en gisteren een kerstdiner gemaakt (of beter geimproviseerd). Op een twee-pits gasstel, zonder oven en met het risico van stroomuitval is het ons toch gelukt om voor 12 personen te koken. Het menu was als volgt: als amuse bruschetta, vooraf pompoensoep, en als hoofdgerecht coucoussalade en kip met groenten, en als dessert fruitcake met ijs en custard (garith's traditionele kerstdessert). De familie vond het allemaal fantastisch en hadden ook voor ons cadeaus gekocht. Zo was er toch nog een beetje kerstgevoel in hartje Kathmandu. Helaas heb ik van het eten niet veel meegekregen, net nu ben ik getroffen door een milde vorm van de Delhi Belly :(

Ook voor de kinderen in het ziekenhuis konden we kerst natuurlijk niet ongemerkt voorbij laten gaan. Annemarie en ik hebben een grote foto-collage gemaakt als herinnering aan de fantastische refreshment day. En ook voor de kids hebben we foto's laten afdrukken en cake en snoep uitgedeeld.
Voor Annemarie was dit alweer de laatste dag op de onco-afdeling en terugkijkend blijkt het maar moeilijk om hier kleine dingen te veranderen waarmee het reilen en zeilen op de afdeling een stuk efficienter kan worden. Alle artsen zeggen open te staan voor verandering en wilden zelfs dat we een presentatie zouden geven over onze bevindingen van de onco-afdeling. In praktijk komt er weinig van terecht en die presentatie hebben we wel gemaakt, maar nu blijkt de Director er niet te zijn.... welkom in Nepal **zucht**

Desalniettemin ga ik me steeds meer thuis voelen op de afdeling, de kinderen en ouders leer je steeds beter kennen en voor een beetje lol en afleiding van de kids maakt de taalbarriere niet uit. Ik denk dat ik de stage nog het beste kan omschrijven als een emotionele rollercoaster met ups (zo heb ik een van mijn favo patientjes voor het eerst zien lachen, goed teken!) maar helaas ook downs (patientje met leukemie en trombose is eergisteren plotseling overleden). En dat nieuws komt harder aan dan je je in eerste instantie realiseert.

Gelukkig is het altijd fijn thuiskomen hier. In deze laatste dagen probeer ik nog zoveel mogelijk cultuur op te snuiven. Samen met Rama ben ik naar een echte Bollywood film geweest, een heerlijk 3 uur (!) durend liefdesdrama vol met zang, dans en prachtige kleurrijke kleding. En verder kijk ik regelmatig over haar schouder mee hoe ze die lekkere curries maakt en gaan we binnenkort samen mijn favo gerechten maken :)

Met nog maar een krappe week stage voor de boeg, is het ook tijd om ons voor te bereiden op de trek. Volgende week vertrekken Garith, Petra en ik naar Langtang om de laatste week in Nepal goed af te sluiten.

Tot zover!

Fijne jaarwisseling!

Liefs Karin

P.S. voor de eerste keer sinds ik hier ben heeft het geregend en gehageld hier!