Kanti vervolg

Lieve allemaal
De eerste week van de stage hier zit erop, dus het is weer tijd om jullie bij te praten. Zal proberen het kort te houden.

Allereerst de eerste week in Kanti's. Na een week krijg je eindelijk een beetje inzicht in de ziektebeelden, maar vooral in de manier van werken hier. En daar blijf ik me over verbazen.
De kindjes hier zijn echt onzettend ziek en van een aantal weet je dat ze het niet gaan halen, ondanks alle chemo en andere troep die ze krijgen. Sommige verhalen zijn niet te begrijpen. ZO ligt er een klein meisje met een hepatoblastoom (leverkanker) en omdat dit toevallig tijdens een festivalperiode werd gediagnostiseerd kon ze niet snel worden geopereerd. Met als gevolg dat ze nu longuitzaaiingen heeft, het niet meer te opereren is en ze het hoogst waarschijnlijk niet gaan halen. En zo zijn er tal van dingen op te noemen. De kinderen ondergaan hier een beenmergpunctie of intrathecale chemo’s zonder verdoving omdat er geen anesthesioloog is die tijd heeft. En voor de chemo’s worden ze helemaal lek geprikt omdat een central lijn niet mogelijk is, met gevolg veel aderontstekingen etc. Ook over de hygiene blijf ik me verbazen, in Nederland zouden deze kids (vanwege hun lage afweer) opgesloten worden in isolatie, hier loopt de complete familie in en uit, wordt het eten op gasbrandertjes naast het bed bereid en de noodzaak van handen wassen is ze moeilijk duidelijk te maken. Ook werkefficientie is ver te zoeken, alles duurt ontzettend lang, maar ook dat is normal hier. En de artsen zijn om een uur of 2 vertrokken.. Maar er staan gelukkig ook leuke dingen op het programma. Vorige week heb ik Annemarie ontmoet. Zij loopt hier al een aantal weken stage, op de onco en probeert hier ook veel voor de stichting te doen. Ze waagt zich eraan om de attitude hier enigzins te veranderen. En ze probeert een picnic voor de kids te organiseren en ook dat is een heel karwei. Mar het lijkt erop dat alles geregeld kan worden en dat we zaterdag een onwijs leuke dag met alle onco-kinderen gaan hebben.

Omdat we meestal s middags vroeg klaar zijn is er plenty of time voor leuke dingen. Meestal gaan Petra en ik lunchen in Thamel en beetje shoppen en de voorbereidingen treffen voor de trek naar Langtang die op het programma staat. Een ander heel leuk uitje is een bezoek aan de enige supermarket in Kathmandu. Heel groot, alla AH-XL, en met alle westerse producten:) Het leven in Kathmandu begint al aardig te wennen. Ik heb maar besloten me niet meer te storen aan de anarchie in het verkeer, met het onophoudelijk toeteren, de uitlaatgassen etc. Ik ken inmiddels redelijk de weg en vind steeds meer leuke plekjes. De Bakery Café is een van de favoriete spots om koffie te drinken. Niet alleen goede koffie, maar je wordt hier bediend door dove mensen en die zijn supervriendelijk!

Het verblijf in het gastgezin is echt ontzettend leuk. Ik voel me er echt heel erg thuis, met Rhama als Nepalese moeder. De keukentafel is mijn favoriete plek om te zitten, omdat er in de keuken altijd wat gebeurd. Zowel s ochtends als s avonds wordt hier warm gegeten, dus de hele dag staan er curry’s en andere lekkere dingen op het vuur de pruttelen. Daarnaast vertelt Rhama echt honderduit over hun cultuur en gebruiken en leert ze me Nepalese woorden (met name eten:)). Ze zorgt echt goed voor Garith en mij. Het is hier nu echt koud s avonds (en geen verwarming), en ik begin beetje verkouden te worden. Dus nu krijg ik ipv de Nepali thee, een kopje thee met gember, zwarte peper en honing. Heel spicey, maar het lijkt nog te werken ook. En s avonds zitten we hier gezellig onder heel veel dekens met kaarslicht een boek te lezen, of als we mazzel hebben en er is stroom dan kunnen we een film kijken.

Afgelopen vrijdag was een public holiday, dus we waren al heel vroeg klaar in het ziekenhuis. Amid (de zalige hematoloog:)) vroeg of ik mee wilde naar een Handigraft market, een soort overdekte markt met de lokale Nepalese producten. En dat varieerde van houtsnijwerk tot bakstenen, kleding en lokale etenswaren. Erg leuk om rond te kijken en natuurlijk van de mogelijkheid gebruik gemaakt om een aantal Nepalese dingen mee naar huis te nemen, zoals Rodondendron juice en Nepalese koffie:)
Het was vandaag ook volle maan en dat is een belangrijke dag voor boeddhisten omdat de geboorte- en sterfdag van Boeddha bij volle maan was. Er vinden allerlei (offer)rituelen plaats en de beste plek om dat te aanschouwen is Bodnath, de grootste stupa in Nepal. Nu is Bodnath al een speciale plek om aan het eind van de middag te bezoeken, omdat veel boeddhisten dan hun ronde rond de stupa lopen. En nu vonden er ook offerrituelen plaats waarbij er echt kilo's popcorn, gepofte rijst, koekjes, snoep en fruit worden gegeven. Wat ze er uiteindelijk mee doen is me nog een raadsel. Samen met Petra en Garith hebben we dit allemaal vanaf een dakterras bekeken en daarna zijn we naar Thamel gegaan voor eten en cocktails. Erg gezellig! Ook Udsaap, de zoon van Rhama en Bishop, kwam na zijn werk en met z'n vieren zijn we naar Platinum gegaan, een discotheek hier. Lekker gedanst op Hindi muziek :D Top avond!

Zaterdag is de enige vrije dag hier en de familie was uitgenodigd voor een bruiloft. En Rhama beschouwt ons ook als haar familie, dus wij mochten mee. Op zo'n bruiloft kan je natuurlijk niet in spijkerbroek aankomen, dus Petra en ik kregen een mooie Sari aan. Rhama heeft ons helemaal aangekleed, want het is echt een heel karwei om zo'n sari goed om te wikkelen.
Met de hele familie gingen we met de taxi naar Annapurna Hotel, een vijfsterren hotel, waar de lunch voor circa 500 gasten plaatsvond. De bruid em bruidegom zagen er echt prachtig uit en het was een zeer kleurrijk gebeuren met alle vrouwen is Sari. We werden er wel erg bekeken:) De lunch was een volledig vegetarisch buffet, maar allerlei Nepali specialiteiten en daarna was er ook nog een compleet toetjesbuffet. Erg lekker allemaal! Al met al een bijzondere dag, echt heel speciaal dat we erbij mochten zijn. De foto's houden jullie te goed.

Tot zover!

Liefs Karin